برچسب : شهدا’"نماز"دانلود"یاد و خاطره, نویسنده : abolfazl pamahmoodi65 بازدید : 252
گردآورنده: يزدان باهوش نژاد
دوم راهنمايي پسرانه شماره 3 امام حسين (ع)
«خدا را سپاس كه محيط عمومي كشور، محيط ذكر و نماز و معنويت است و خدا را سپاس كه خيل عظيمي از مردم ما، به ويژه جوانان با نماز ونياز پيوند روحي و عاطفي و عقلاني دارند.»
بخشي از پيام مقام معظم رهبري:
نماز نشانه مسلمانان است، مسلمان به وسيلهي نماز از ديگران متمايز ميشود. وقت نماز، وقت بارعام است كه بندگان شرف حضور مي يابند و از اين سعادت عظيم بهره مند مي شوند.
نماز و نيايش ارتباط صميمانه با خداست قلم به دست گرفتم تا دربارهي نماز امام (ره) و شهيدان بنويسم قلم ركوع كرد، سجود كرد. قنوت خواند، تشهد و سلام داد.
هركس خدا را هميشه با حضور قلب و بصيرت خوانده مجموعهاي از وضو تا نافلهاش غرق در معنويت است.
آثار نماز بر نوجوانان و جوانان به سفارش شهدا:
آري نماز، تنها محبوب دلدادگان به حضرت حق و روشني ديده و چراغ راه پويندگان كوي دوست و محفل انس خلوت نشينان وادي عرفان است. آنان كه زندگي را بياد او نخواهند و رستگاري خويش را با شهادت در محراب نماز ببينند: (فزت و رب الكعبه) با تمام وجود راه زنده داشتن نام و يادخداي خويش واقامهي نماز و راز و نياز با او كوشند و سرانجام خود فدايي راه نماز شوند. «اشهدانك قد اقمت الصلوه» اين همه، جايگاه ويژه و عظمت فوق العاده اين فريضه الهي را روشن مي سازد و همگان را به تعظيم عالي ترين شعار وادار ميكند.
شهادت:
شهيد: يعني كسي كه در راه آرمانهاي معنوي كشته ميشود و جان خود را كه سرمايه هر انساني است براي هدف ومقصدي الهي صرف ميكند و خداي متعال هم در پاسخ اين ايثار و گذشت بزرگ حضور و ياد او را در ملتش تداوم مي بخشد و آرمان او زنده ميماند.
اين خاصيت كشته شدن در راه خداست. كساني كه در راه خدا كشته مي شوند زندهاند. جسم آنها زنده نيست، اما وجودحقيقي آنها زنده است. مقام معظم رهبري
داستانهايي از نماز شهدا: توسعه فرهنگ نماز در جبههها
از سال 1360 الي 1362 در قرارگاه عملياتي كربلا شاهد فداكاريها و رشادتهاي شهيد صياد شيرازي بودم روحيات معنوي ايشان سبب جذب كليه كساني مي شد كه با وي ارتباط داشتند. او حتي در مناطق عملياتي به برپايي نماز جماعت اهميت ميداد و بر همين اساس فرماندهان لشكر نيز ضمن رعايت نكات عملياتي و دقت در مأموريتهاي رزمي در تأمين نمازخانه و تشويق پرسنل نماز جماعت تأكيد داشت. بنابراين صياد شيرازي پايه گذار توسعه فرهنگ نماز در جبههها بود.
رزمنده دلاور، محسن شاه رضايي در نقل خاطرهاي ميگويد: «در شب عمليات بدر، سوار قايق شديم و زديم به خط مقدم، زير باران تير. در حين عمليات بوديم كه وقت نماز مغرب شد. رزمنده پيري با ما بود، شروع كرد با آب هور وضو گرفت. ما هم بعد از او وضو گرفتيم و در همان دقايق به نماز ايستاديم آن شب، آن نماز اول وقت، در آن شرايط سخت، بهترين نماز ما بود.»
همسر شهيد حاج محمدابراهيم همت ميگويد: «ابراهيم بعد از چند ماه عمليات به خانه آمد. سرتا پا خاكي بود و چشمهايش سرخ شده بود. به محض اينكه آمد، وضو گرفت و رفت كه نماز بخواند. به او گفتم: حاجي لااقل يك خستگي در كن، بعد نماز بخوان. سر سجادهاش ايستاد ودر حالي كه آستينهايش را پايين ميزد، به من گفت: من با عجله آمدم كه نماز اول وقتم از دست نرود. اين قدر خسته بود كه احساس ميكردم، هر لحظه ممكن است موقع نماز از حال برود.»
شهد نماز...برچسب : نویسنده : abolfazl pamahmoodi65 بازدید : 232
چيزى كه با آن زخم يا عضو شكسته را مى بندند و دوايى كه روى آن مى گذارند «جبيره» ناميده مى شود.
مسأله 88- هرگاه در يكى از جاهاى وضو زخم يا دُمَل يا شكستگى باشد، چنانچه روى آن باز است و خون ندارد و آب هم براى آن مضر نيست بايد مطابق معمول، وضو بگيرد.
مسأله 89- هرگاه زخم يا دُمَل يا شكستگى در صورت و دستها است و روى آن باز مى باشد; امّا آب ريختن روى آن ضرر دارد، كافى است اطراف آن را بشويد، ولى اگر كشيدن دستِ تر بر آن ضرر ندارد بايد دستِ تر بر خود آن نيز بكشد و اگر ضرر دارد مستحبّ است پارچه پاكى روى آن بگذارد و دستِ تر روى آن بكشد.
مسأله 90- هرگاه زخم يا دمل و شكستگى در محلّ مسح باشد چنانچه نتواند آن را مسح كند بايد پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با رطوبت آب وضو مسح كند و بنابر احتياط واجب، تيمّم هم بنمايد و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد بايد وضوى بدون مسح بگيرد و بنا بر احتياط واجب تيمّم هم بكند.
مسأله 91- هرگاه زخم يا دمل و شكستگى با پارچه يا گچ يا مانند آن بسته شده است، چنانچه باز كردن آن ضرر و مشقّت زيادى ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد آن را باز كند و وضو بگيرد، در غير اين صورت اطراف زخم يا شكستگى را بشويد و احتياط مستحب آن است كه روى جبيره را نيز مسح كند و اگر جبيره، نجس است يا نمى شود روى آن دستِ تر بكشد، پارچه پاكى را بر آن ببندد و دستِ تر روى آن بكشد.
مسأله 92- هرگاه جبيره تمام صورت يا تمام يكى از دستها را گرفته باشد، بايد بنا بر احتياط هم وضوى جبيره اى بگيرد و هم تيمّم كند، همچنين اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد.
مسأله 93- كسى كه در كف دست و انگشتهايش جبيره دارد و در موقع وضو دستِ تر روى آن كشيده، مى تواند مسح سر و پا را با همان رطوبت انجام دهد و اگر كافى نباشد، از جاهاى ديگر وضو رطوبت مى گيرد.
مسأله 94- هرگاه جبيره بيشتر از معمول، اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نيست بايد به دستور جبيره عمل كند و بنا بر احتياط مستحبّ، تيمّم هم بنمايد و اگر برداشتن جبيره اضافى ممكن است بايد آن را بردارد.
مسأله 95- هرگاه در جاى وضو، زخم و جراحت و شكستگى وجود ندارد، امّا به جهت ديگرى آب براى آن ضرر دارد، بايد تيمّم كند، ولى اگر فقط براى مقدارى از دست و صورت ضرر دارد، چنانچه اطراف آن را بشويد كافى است و احتياط آن است كه تيمّم هم بكند.
مسأله 96- اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده كه برداشتن آن ممكن نيست، يا بسيار مشقّت دارد بايد به دستور جبيره عمل كند، يعنى اطراف آن را بشويد و روى آن را دست بكشد.
مسأله 97- غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است، ولى تا ممكن است بايد غسل را ترتيبى بجا آورد، بنا بر احتياط واجب.
مسأله 98- كسى كه وظيفه او تيمّم است، هرگاه در اعضاى تيمّم او زخم، يا دُمَل، يا شكستگى باشد بايد مطابق دستور وضوى جبيره اى تيمّم جبيره اى كند.
مسأله 99- كسى كه وظيفه او وضو يا غسل جبيره اى است، چنانچه مى داند تا آخر وقت عذر او برطرف نمى شود مى تواند در اوّل وقت نماز بخواند، امّا اگر اميد دارد كه تا آخر وقت عذر او برطرف شود احتياط واجب آن است كه صبر كند.
مسأله 100- اگر بخاطر درد چشم شستن صورت ضرر دارد بايد تيمّم كند و اگر مى تواند اطراف چشم و بقيّه صورت را بشويد كافى است.
مسأله 101- نمازهايى را كه با وضو يا غسل جبيره اى مى خوانند اعاده ندارد، مگر اين كه قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنابر احتياط واجب، نماز را اعاده كنند.
برچسب : آموزش عملی نماز, نویسنده : abolfazl pamahmoodi65 بازدید : 194
نمازها به دو قسمِ واجب و مستحب تقسیم مى شوند.
نمازهاى واجب شش تا است: 1. نماز یومیه که در مجموع 17 رکعت است: نماز صبح دو رکعت، نماز ظهر چهار رکعت، نماز عصر چهار رکعت، نماز مغرب سه رکعت و نماز عشا چهار رکعت.
2. نماز آیات: دو رکعت.
3. نماز میت.
4. نماز طواف واجب خانه کعبه: دو رکعت است، که بعد از طواف واجب خوانده مى شود.
5. نماز قضاى پدر که بر پسر بزرگ تر واجب است. تعداد رکعات آن بستگى دارد که پسر بزرگ تر چند رکعت از نمازهاى قضا شده پدر را یقین دارد که به همان مقدار بر او واجب است.
6. نمازى که به واسطه اجاره، نذر، قسم و عهد واجب مى شود; تعداد رکعات هم بستگى دارد که هنگام نذر، اجاره، قسم و یا عهد، چند رکعت در نظر گرفته شده است.
نمازهاى مستحبى فراوان است، که در توضیح المسائل مراجع بزرگوار آمده است.
برچسب : آموزش عملی نماز, نویسنده : abolfazl pamahmoodi65 بازدید : 180
برچسب : نویسنده : abolfazl pamahmoodi65 بازدید : 220